De 64-jarige Annemie werd in januari van dit jaar met spoed opgenomen in het ziekenhuis. Acute myleoïde leukemie, was de diagnose. Het is de start van een zware periode, ook voor haar man en kinderen, waar het gezin uiteindelijk sterker dan ooit uit zal komen.

Annemie: “Al snel werd duidelijk dat ik een stamceltransplantatie nodig had. Zowel mijn zoon als mijn dochter vroegen toen eigenlijk direct al: kunnen wij iets doen? Op dat moment gaven de artsen aan dat de voorkeur uitging naar een donor uit de wereldwijde databank. Maar die donor werd nooit gevonden. Tussen al die mensen was er voor mij geen match.”

Op dat moment besluiten de artsen om toch de kinderen van Annemie te testen. Zowel haar zoon Bart als haar dochter Evelien komen in aanmerking om stamcellen voor hun moeder te doneren. Annemie: “De artsen hadden een voorkeur voor een mannelijke donor, dus werd besloten dat mijn zoon voor mij zou doneren.”

Bijzondere stamcellen
De dag van de stamceltransplantatie begint met de stamceldonatie van Bart, waarna de stamcellen, na bewerking, naar zijn moeder worden gebracht. “Het was een heel emotioneel moment”, vertelt Annemie met een brok in haar keel. “Mijn gezin was erbij toen ik de stamcellen van Bart kreeg. Het is gewoon een zak met stamcellen die je via een infuus binnenkrijgt, maar het idee dat deze cellen van mijn eigen zoon zijn, maakt het wel heel heftig.”

Ook dochter Evelien is vanaf het eerste moment een enorme steun voor Annemie geweest. “Ik weet dat Evelien het ook met heel veel liefde voor mij had gedaan. Ze komt zo vaak bij me langs om te helpen en ze heeft onlangs een inzamelingsactie op Facebook gehouden om nieuwe stamceldonoren te kunnen werven. Hiermee heeft ze €740,- opgehaald voor Matchis. Dat doet me zo veel. Ook toen ik nog in het ziekenhuis lag, was er altijd wel iemand bij me. Mijn man, steun en toeverlaat, is iedere dag bij mij geweest, onze kinderen zo vaak mogelijk. Dan zie je hoe belangrijk je familie is zijn.”

Dankbaar
Deze verschrikkelijke ziekte heeft het gezin wel een stuk hechter gemaakt, vertelt Annemie. “We hadden het altijd al goed met elkaar, maar in dit soort tijden merk je pas hoe sterk de band is. Ik wil dit moment daarom gebruiken om mijn dankbaarheid uit te spreken naar mijn man en allebei mijn kinderen. Ik kan het duizend keer tegen ze zeggen, maar dan reageren ze: dat is toch niet meer dan normaal? Zonder mijn fantastische kinderen was ik er niet meer geweest. Lieve Eddy, Bart en Evelien: ik zal jullie mijn hele leven dankbaar zijn!”