Matchis headerafbeelding Matchis headerafbeelding

Een jaar na de oproep van Angelique voor haar zoon Nick

07 juni 2019

Het is 7 juni 2018 als Angelique een emotionele oproep op Facebook plaatst: “Lieve mensen, HELP!”. Bij haar oudste zoon Nick, toen 19 jaar, is leukemie vastgesteld. Als blijkt dat hij voor een kans op genezing is aangewezen op een stamceldonor besluit Angelique de hulp van social media in te schakelen om zo veel mogelijk mensen te bereiken. Haar Facebookbericht wordt uiteindelijk ruim 70.000 keer gedeeld. Hoe gaat het nu, een jaar later, met Nick?

Angelique: “Het voelt best gek om over vorig jaar te praten. Op dat moment zat ik er zo middenin, je wordt dan enorm geleefd. Nu komt langzaam het gevoel dat de achtbaan wat langzamer gaat en dat ik er een beetje op terug kan kijken.” Vlak na de diagnose maakt Angelique een Facebookpagina aan om haar omgeving op de hoogte te houden. “Ik kreeg zó veel vragen van mensen dat het me gewoon niet meer lukte om iedereen individueel te antwoorden”, legt Angelique uit.

Facebook
Maar het blijft niet alleen bij haar directe omgeving. Voor Angelique het weet heeft de pagina duizenden volgers. “Ik vond het heel bijzonder om te zien hoeveel mensen mijn berichten bleven lezen. Nick kreeg zo veel lieve reacties, hij ontving kaartjes van over de hele wereld. Dat deed hem goed”, vertelt Angelique glimlachend. “Toen zagen we de kracht van social media al een beetje, maar toen ik op 7 juni de oproep voor Nick op mijn tijdlijn plaatste, werd dat pas écht duidelijk.”

Nick zou eigenlijk een transplantatie met zijn eigen stamcellen krijgen, maar het lukte zijn lichaam niet om voldoende stamcellen aan te maken. Angelique: “Toen we hoorden dat hij was aangewezen op een stamceldonor dacht ik: we moeten iets doen. Ik heb toen het Facebookbericht geschreven in de hoop dat het zo veel mogelijk mensen zou aanzetten om zich te registreren als stamceldonor. En dat lukte.” Het bericht krijgt miljoenen views en de aanmeldingen stromen binnen.

“Dat zó veel mensen zich ook echt zouden aanmelden had ik nooit verwacht”, zegt Angelique verwonderd. “Het raakt ons diep. Nick staat niet graag in de belangstelling, maar hij vindt het belangrijk dat er veel donoren bij komen. Ik denk steeds: misschien heeft er door zijn verhaal wel een patiënt een kans op leven gekregen. Al gaat het maar om één persoon, dan is dat het al waard geweest.” Voor Nick zelf is een stamceltransplantatie uiteindelijk niet doorgegaan. Angelique: “Hij was zo verzwakt dat zijn lichaam het niet had aangekund. Uiteindelijk hebben de artsen ervoor gekozen om een derde chemokuur te starten.”

Herstel en angst
Een zware en ook frustrerende periode volgt. “Voor Nick was het echt afzien”, vertelt Angelique. “Hij was op een gegeven moment zo mager en wit. Het is verschrikkelijk om je kind zo te zien en helemaal niks voor hem te kunnen doen. Ik ben toch zijn moeder nota bene! ‘Had het mij maar gegeven’, heb ik zo vaak gedacht.” Maar gelukkig komt er in september dan eindelijk goed nieuws. De laatste chemokuur is aangeslagen en er worden zijn geen leukemiecellen meer aangetroffen.

Inmiddels is Nick nog steeds leukemievrij, maar het lukt Angelique nog niet om opgelucht adem te halen. “Natuurlijk ben ik ontzettend dankbaar”, benadrukt ze. “Maar de maandelijkse controles zijn echt afzien. Andere mensen hebben de slingers al uitgehangen, maar bij mij overheerst nog steeds de angst dat het terugkomt. Soms denk ik: hoe lang nog voordat het allemaal weer gaat beginnen?” vertelt Angelique. “Maar Nick wil daar níks van weten. Hij wil zo graag weer gewoon verder met zijn leven en dat gun ik hem ook ontzettend. Ik ben ongelooflijk trots op hem en ik hoop dat hij snel zijn oude leven weer op kan pakken. Dat hij zich weer doodgewone jongen van 20 kan voelen!”

Cookies

De websites van Matchis maken gebruik van cookies om de functionaliteit te waarborgen en gebruikerservaring te verbeteren. Meer informatie vind je op onze cookie-pagina.