Matchis headerafbeelding Matchis headerafbeelding

Drie keer kanker overwonnen

13 april 2018

Ilse (40 jaar) woont samen met haar vriend in Bergen op Zoom. Ze bleek in 2007 een zeldzame vorm van kanker te hebben en deelt haar ervaring.

“Mijn ‘verhaal’ begint in 2007. Ik ben op dat moment fulltime werkzaam als IC/CCUverpleegkundige op de Intensive Care Afdeling in Goes. In juni van dat jaar ging ik met zwangerschapsverlof omdat we ons eerste kindje verwachten, erg spannend allemaal.”

“Ons zoontje is thuis geboren, maar toen hij ter wereld kwam leefde hij niet meer. Er werd alles aan gedaan om hem te redden (reanimatie en traumahelikopter) maar dit mocht niet baten. We hebben heel erg veel verdriet gehad en wilde weten waaraan hij was overleden. Dit lieten we onderzoeken, het bleek dat ik een zeldzame vorm van kanker had (in mijn placenta/ choriocarcinoom) met uitzaaiingen in mijn longen. We hebben heel erg veel verdriet en onmacht gevoeld. Waarom? Maar daar krijg je helaas geen antwoord op.”

Behandeling

“Chemotherapie volgde. De chemotherapie deed zijn werk. Gelukkig ging het steeds beter met mij en kon ik ondanks alles toch weer genieten. Ik ben gaan integreren op het werk, 'stapje voor stapje' ruim 1,5 jaar na de diagnose werd ik beter gemeld. Wat vond ik dat fijn, mijn werk was immers mijn passie!”

Opnieuw kanker

“Na 2 jaar volgde mijn laatste controle bij de oncoloog. Ik kwam letterlijk met een doos gebak aan om hem te bedanken, want ja ik was ‘genezen’. Maar de arts kwam met heel slecht nieuws, ze hadden een afwijking in mijn bloed gevonden. Mijn (onze) wereld stortte in, diezelfde middag kreeg ik de diagnose Acute Myeloïde Leukemie.”

“Ik kreeg te horen dat ik in een groep viel waarbij chemotherapie zou volstaan. Ik kreeg 3 chemokuren, met een opname duur van 3-5 weken in een geïsoleerde kamer. Het was zwaar, de dagen kwam ik door met slapen, wat knutselen, tv kijken, achter de computer zitten. Maar ook met ziek zijn, je zwak voelen, spugen, geen eetlust, angst, moeheid en woede. Gelukkig kreeg ik veel bezoek, waar ik mijn “ei” kwijt kon. De kuren deden hun werk en alles leek goed aan te slaan. Ik kon weer een beetje genieten van het leven! Lekker op vakantie, feestjes en ik begon opnieuw met het integreren op mijn werk.”

“In december 2010 kwam de leukemie terug! Wat een ontzettende klap was dat, ik kon het niet geloven. Weer ziek en nu?”

Stamceltransplantatie

“Dit keer zou het wel echt een heel erg zwaar traject worden. Chemotherapie en bestraling volgde met uiteindelijk een stamceltransplantatie. Natuurlijk had ik geen keuze, ik wilde beter worden. Ze gingen gelijk op zoek naar een stamceldonor, in eerste instantie werd er bij mijn broer en zus wat bloed afgenomen. Ik kreeg te horen dat mijn broer een match was! Wat voelde ik veel blijdschap, dankbaarheid en geluk, dat hij mijn stamceldonor kon zijn!

Ik kreeg mijn stamcellen op 25 februari 2011
“Een hele aparte dag, ik kreeg mijn stamceltransplantatie op de 30ste verjaardag van mijn broer die de donor was. De transplantatie zelf vond ik (gek genoeg) erg “snel/simpel” er werd
een zakje vloeistof aan het infuus gehangen en in 15 minuten was het erin… en dat was het…….”

“We hebben het wel echt gevierd, mijn vriend, ouders en broer waren aanwezig en er werd geproost op een “nieuw” 2de leven. Na een paar weken mocht ik naar huis, wat was ik blij…. Helaas heb ik ook véél bijwerkingen en klachten gehad, maar ook veel angst, zou het deze keer wel aanslaan en komt het niet weer terug?”

Hoe gaat het nu?

“Nu proberen mijn partner en ik zoveel mogelijk van het leven te genieten, gewoon met kleine en wat grotere dingen zoals een wandeling maken, weekendjes weg en vakanties. Ik ga nog steeds elk kwartaal naar mijn hematoloog op controle en buiten de kleine en soms wat grotere dingen na gaat het best wel goed met mij.”

“Natuurlijk ben ik wel verdrietig om het feit dat de kinderwens (op natuurlijke manier) niet uit kan komen. Het feit dat ik chronische vermoeidheid en concentratieproblemen heb waardoor ik niet kan werken, dat is lastig te accepteren. Maar ik ben graag creatief bezig o.a. achter de naaimachine en het maken van persoonlijke cadeautjes. De komende tijd ga ik helpen als vrijwilliger bij Matchis en deel ik als ervaringsdeskundige mijn verhaal bij hematologen en lotgenoten."

“Kortom, er is een leven VOOR en een leven NA mijn ziek zijn. Ondanks alles ben ik nu gelukkig!”

Word stamceldonor

Voor slecht 25% van de patiënten die een stamceltransplantatie nodig hebben, is er een geschikte donor in de familie. Voor de andere 75% gaan we op zoek naar een match in de wereldwijde donorbank. De kans op een match is klein, daarom zijn er veel potentiele donoren nodig. 

Cookies

De websites van Matchis maken gebruik van cookies om de functionaliteit te waarborgen en gebruikerservaring te verbeteren. Meer informatie vind je op onze cookie-pagina.