Matchis headerafbeelding Matchis headerafbeelding

Jorik doneerde zijn stamcellen: “Ook al weet ik niet wie de patiënt is, ik voel me op een bijzondere manier met hem verbonden”

05 februari 2021

Het is inmiddels al een half jaar geleden, maar Jorik denk nog vaak terug aan het moment dat hij zijn stamcellen doneerde. Die speciale dag waarop hij iemand, ergens op de wereld, een nieuwe kans op leven heeft gegeven. Hij blikt met ons terug op het proces rondom de stamceldonatie en vertelt over bijzonder nieuws dat hij recentelijk kreeg.

Jorik: “Ruim 2,5 jaar geleden registreerde ik mij als stamceldonor nadat ik een bericht voorbij zag komen over voetballer Lennart Thy. Hij had een belangrijke wedstrijd gemist omdat hij stamcellen ging doneren. Dat was voor mij de eerste keer dat ik van het onderwerp stamceldonatie hoorde. Ik heb me toen goed ingelezen en besloot mij aan te melden.”

Zo’n twee jaar later zit Jorik op zijn studentenkamer als ineens de telefoon gaat. “Het kwam wel als een verrassing”, vertelt Jorik terwijl hij terugdenkt aan het telefoontje van Matchis. “Ergens op de wereld was iemand heel erg ziek en ik had de kans om die persoon te helpen. Ik kan me herinneren dat ik een soort opluchting voelde. Er is dus sowieso één match voor deze patiënt. Ik wist op dat moment ook zeker dat ik met de donatie door wilde gaan. Ik had mij niet voor niets aangemeld.”

Naalden

Niet lang daarna ontdekt Jorik een wat ‘onhandig’ feitje over zichzelf. “Ik moest wat bloed laten prikken om te onderzoeken of ik de beste match was. Dat had ik nog niet eerder hoeven doen en ik voorzag ook helemaal geen problemen. Tijdens het prikken zat ik daar gewoon vrolijk te praten, totaal geen zenuwen, tot ik ineens helemaal niet lekker werd en zelfs ben flauwgevallen. Blijkbaar kan ik niet zo goed tegen naalden. Dat heb ik nooit van mijzelf geweten!”

Toch was dit voor Jorik geen reden om anders tegen de donatie aan te kijken. Jorik: “Uiteindelijk bleek ik de beste match voor de patiënt te zijn. Ik heb toen nog een uitgebreide medische keuring gehad. Dat vond ik eigenlijk wel heel fijn. Een soort APK keuring voor je lichaam. Even een check of alles nog goed zit. Dat is toch prettig om te weten.”

Donatie

De dagen voorafgaand aan de donatie moet Jorik een groeifactor toedienen die ervoor zorgt dat de stamcellen zich vanuit zijn beenmerg naar zijn bloedbaan verplaatsen. Jorik: “Daar heb ik wel wat last van gehad. De week voor de donatie had ik vrij genomen. Dat leek me toen een goed idee zodat ik mijn rust kon pakken voor de donatie. Het nadeel was alleen dat ik in die dagen heel weinig afleiding had. Daardoor kreeg ik best wel wat zenuwen en was ik ook heel erg gefocust op hoe mijn lichaam voelde en waar het pijn deed. Ik denk dat als ik iets meer afleiding had gehad, ik me eigenlijk beter had gevoeld.”

Gek genoeg merkt Jorik dat de zenuwen juist op de dag van de donatie zelf een stuk minder zijn. “Ik was vooral blij dat het ging gebeuren”, herinnert Jorik zich. “Ik ben ’s ochtends met mijn ouders naar het ziekenhuis gekomen en was er helemaal klaar voor. Het prikken ging toen gelukkig goed en al snel lag ik aan het aferese-apparaat dat de stamcellen uit mijn bloed filterde.”

Jorik aan het aferese-apparaat Jorik aan het aferese-apparaat

Stage

Het duurt ongeveer vier uur voordat er bij Jorik voldoende stamcellen verzameld zijn. Gelukkig weet hij die tijd goed te besteden. Jorik: “Ik was de hele zomer al op zoek naar een stageplek en niet lang voor de donatie had ik een hele leuke stage gevonden. Ik werd uitgenodigd voor een gesprek twee dagen na de afname. Dat vond ik wel even lastig, want ik wist niet hoe ik me na de donatie zou voelen, maar achteraf kwam dat juist heel goed uit. Ik kon tijdens mijn donatie toch geen kant op, dus ik had mijn laptop meegenomen naar het ziekenhuis. Zo kon lekker in alle rust mijn stagegesprek voorbereiden, daar had ik nu alle tijd voor.” 

Na de donatie voelt Jorik zich gelukkig helemaal goed. “Ik had er van tevoren rekening mee gehouden dat ik het gesprek misschien zou moeten verplaatsen”, vertelt Jorik, “maar dat was absoluut niet nodig. Ik ging met een heel goed gevoel het gesprek in en heb de stage ook gekregen! De stage is ook gericht op het helpen van kankerpatiënten, dus het voelde ook wel bijzonder dat het zo samenviel met mijn stamceldonatie.”

Jorik bereidt tijdens zijn donatie zijn stagegesprek voor Jorik bereidt tijdens zijn donatie zijn stagegesprek voor

Bijzonder nieuws

Inmiddels zijn we ruim een half jaar verder. Een moment waar Jorik sinds de donatie regelmatig aan gedacht heeft. “Ik wist dat ik een half jaar na de donatie mocht opvragen bij Matchis hoe het met de patiënt gaat. Ik weet alleen dat het een man in de 30 is en dat hij overal ter wereld kan wonen. Dat het verder anoniem blijft vind ik eigenlijk juist wel mooi. De verbondenheid die ik met deze persoon voel is nu zo bijzonder.”

Bij het opvragen van het nieuws is Jorik zich ervan bewust dat hij ook slecht nieuws te horen kan krijgen. Jorik: “Daar was ik ook wel op voorbereid, maar toch wilde ik het graag weten. Ik weet van mijzelf dat ik alles gedaan heb wat ik kan en dat ik met het doneren van mijn stamcellen iemand in ieder geval een periode van hoop heb kunnen geven. Maar toen ik de medewerker van Matchis hoorde vertellen dat het goed gaat met de patiënt kwam dat toch wel heel erg binnen. Ik ben een rondje gaan lopen in het park en besefte me dat ik heel dankbaar ben dat ik dit heb kunnen doen. Ik hoop dat ik met mijn verhaal anderen kan inspireren om zich ook te verdiepen in stamceldonatie. Je kunt zoveel betekenen voor iemand.”

Jorik met zijn stamcellen Jorik met zijn stamcellen

Cookies

De websites van Matchis maken gebruik van cookies om de functionaliteit te waarborgen en gebruikerservaring te verbeteren. Meer informatie vind je op onze cookie-pagina.