“Het begon met wat vage klachten”, herinnert Bart zich: “vermoeidheid, steken in mijn buik, ik had het snel koud. Niets bijzonders, dacht ik. Mijn vriendin vond dat ik het bij de huisarts moest laten checken, maar ik was eigenwijs en vond het niet nodig. Toen de klachten maar niet weg gingen heb ik toch maar even bloed laten prikken.”  

Niet veel later ziet Bart op zijn telefoon dat hij meerdere oproepen heeft gemist van zijn huisarts. Bart: “Toen ik de voicemail afluisterde, hoorde ik dat het niet goed was. In het ziekenhuis kwam niet veel later de diagnose: Chronische Myeloïde Leukemie. De vooruitzichten waren redelijk goed, er zijn namelijk veel medicijnen om de ziekte te behandelen. Maar anderhalf jaar en vijf verschillende behandelingen verder bleek niks te werken.” 

De enige behandeling die overblijft is een stamceltransplantatie. Barts beide zussen worden getest, maar blijken geen match te zijn. "Dan ben je afhankelijk van een onbekende donor”, vertelt hij. “Dat is best even spannend. In eerste instantie werden er drie perfecte matches gevonden. Echter, alle drie de donoren besloten toch niet met de donatie door te willen gaan.” Uiteindelijk krijgt Bart stamcellen van een donor die een 9 uit 10 match is, in plaats van een 10 uit 10 match. 

Australië 
Na de stamceltransplantatie heeft Bart veel last van afstotingsverschijnselen. “Het was een heel zwaar proces, maar het gaat steeds beter met me”, vertelt hij. “Vanaf het moment dat ik de diagnose kreeg heb ik tegen mijn vriendin gezegd: als ik me beter voel, dan gaan we samen naar Australië! Tot drie keer toe hebben we tickets geboekt, maar telkens moesten we de reis op het laatste moment annuleren.”  

In september 2018 gaat de reis, bij de vierde poging, eindelijk wél door. Bart: “Toen we in Australië aankwamen kon ik bijna niet geloven dat we er echt waren. Dat was heel bijzonder, we hebben echt het leven gevierd. Zonder mijn donor had ik deze reis nooit kunnen maken. Sterker nog, zonder donor was ik er misschien niet meer geweest. Het was een heel zwaar traject, maar dankzij deze kans en de cellen van de donor mag ik en kan ik weer genieten van het leven.” 

Lees hier de andere Stamcelverhalen.