Matchis headerafbeelding Matchis headerafbeelding

Wereld Kinderkanker Dag

15 februari 2019

Het is vandaag Wereld Kinderkanker Dag. Een dag waarop we stilstaan bij de enorme gevolgen van kanker bij kinderen. Hoe het is om te horen dat je kind ernstig ziek is, weet Yvonne als geen ander. Het is bijna kerst als zij en haar man in 2017 te horen krijgen dat hun 11-jarige zoon Finn leukemie heeft. “Ga ik nou dood mama?, was het eerste dat hij vroeg.”

Het begon allemaal met een paar onderzoeken bij de dokter omdat Finn enorm vermoeid was en steeds opnieuw koorts kreeg. Yvonne: “Als ouders houd je met van alles rekening, maar de gedachte dat het misschien wel kanker zou kunnen zijn was echt niet één keer in me opgekomen”. De boodschap komt dan ook als een enorme klap voor het gezin. Maar nog voor ze de tijd hebben gehad om het nieuws te verwerken, wordt de diagnose in twijfel getrokken.

Twijfel

Yvonne: “Voor de chemobehandeling werd Finn overgeplaatst naar een ander ziekenhuis, maar de behandelend arts daar stond niet achter de diagnose. De chemobehandeling werd onmiddellijk gestaakt en een periode met nieuwe testen volgde”. Na maanden van onzekerheid wordt bekend dat Finn geen AML (Acute Myeloïde Leukemie) maar MDS (Myelodysplastisch syndroom) heeft. Dit is een kwaadaardige beenmergaandoening waarvoor chemotherapie niet succesvol is. Finn moet zo snel mogelijk een stamceltransplantatie ondergaan.

Een zware behandeling volgt om Finn voor te bereiden op de transplantatie. “Finn is zo sterk gebleven”, vertelt Yvonne trots. “Hij is altijd goed blijven eten en bleef zoveel mogelijk bewegen om zijn lichaam sterker te maken. Het hoogtepunt van de dag was voor hem altijd de avond, wanneer hij heel even naar buiten mocht. Finn verbleef in isolatie, maar in de avond mocht hij even van de buitenlucht genieten. Dat waren ook de enige momenten dat hij zijn vrienden kon zien. Het was hartverwarmend om te zien dat ze allemaal langs wilden komen om hem te bezoeken.”

Naar huis

De stamceltransplantatie verloopt succesvol en het gaat zo goed met Finn dat hij al snel weer naar huis mag. “Het klinkt misschien gek”, begint Yvonne: “maar eigenlijk was ik daar op dat moment helemaal niet blij mee. Het ziekenhuis was voor ons een veilige haven geworden, ik vond het doodeng om Finn daar weg te halen. Maar Finn keek er enorm naar uit om weer thuis te zijn. Toen kregen we ook te horen: dat is een teken dat hij zich écht goed voelt.”

Eenmaal thuis begint Finn aan een lange herstelperiode. Yvonne: “Hij heeft best wat tegenslagen gehad en had heel veel moeite met de medicijnen die hij dagelijks moest innemen. Maar Finn is sterk en hij heeft enorm geknokt. Een half jaar na zijn stamceltransplantatie is hij al mee op wintersportvakantie geweest en ging hij voor het eerst in zijn leven van de zwarte piste!”

Rugby

Inmiddels gaat het met Finn steeds beter. Sinds kort is hij een stap dichterbij zijn droom om professioneel rugbyer te worden. Yvonne: “Finn wilde dolgraag naar de rugbyacademie. Daar werd hij in eerste instantie afgewezen omdat zijn conditie nog niet voldoende was, maar in overleg met de artsen die ons verzekerden dat zijn conditie snel weer terug zou komen, is hij dit schooljaar toch begonnen. Hij doet het fantastisch en traint nu al 12 uur per week.”

Als Yvonne en Finn terugdenken aan de tijd in het ziekenhuis, zijn er ook veel goede herinneringen. “We zijn in die periode als gezin zó hecht geworden”, vertelt Yvonne. “Van de verpleging kregen we altijd te horen dat het bij ons op de kamer toch zo gezellig was. Finn zei laatst nog tegen me: ‘Weet je nog mama, die tijd in het ziekenhuis? Het was dan wel een rottijd, maar wij hadden het altijd zo gezellig met elkaar. Eigenlijk was het ook best een fijne tijd.’ Dat vond ik heel mooi om te horen.

We genieten enorm van alles dat we meemaken. Ik heb altijd al heel positief in het leven gestaan en dat sta ik nu gelukkig nog steeds. Natuurlijk ben ik voor elke controle nog wel stikzenuwachtig, maar ik krijg er steeds meer vertrouwen in. In het begin durfde ik ook niet te zeggen dat het goed ging met Finn, uit een soort bijgeloof. Maar nu kan ik dat eindelijk hardop zeggen: Het gaat goed met Finn!”

Cookies

De websites van Matchis maken gebruik van cookies om de functionaliteit te waarborgen en gebruikerservaring te verbeteren. Meer informatie vind je op onze cookie-pagina.