David stond al een meer dan zeven jaar geregistreerd als stamceldonor toen hij plotseling gebeld werd door Matchis. Over de vraag die hij kreeg hoefde hij niet lang na te denken.

"Naar aanleiding van leukemie bij iemand in mijn familie heb ik me een jaar of zeven geleden aangemeld als stamceldonor. Een tijdje geleden werd ik ineens gebeld dat ik een match was met een patiënt die stamcellen nodig had. Ík dus, als 1 van de 40 miljoen stamceldonoren die wereldwijd geregistreerd staan!

'Sta je er nog steeds voor open?', werd mij gevraagd. Natuurlijk wilde ik nog! A zeggen is ook b zeggen. Met volle overtuiging ging ik de verdere selectieprocedure aan. Eerst bloed prikken voor onderzoek, daaruit bleek dat ik de beste donor voor deze patiënt was.

Een aantal weken later zat ik bij het Radboud ziekenhuis in Nijmegen voor een volledige medische keuring. Een longfoto, hartfilmpje, etc. Het voelde als een flinke APK-keuring, dus ik weet nu ook hoe mijn gezondheid ervoor staat. Toch wel heel fijn!

Ik kreeg ook te horen dat ze de stamcellen uit mijn bloed zouden gaan "oogsten". Daarvoor moest ik 4 dagen medicatie inspuiten om stamcellen vanuit mijn beenmerg in mijn bloedbaan te brengen. Op dag 5 was het zover, de dag van de donatie! Zeven uur lang lag ik aan een soort dialyse-apparaat. Mijn bloed ging via mijn linkerarm eruit, naar het apparaat om de stamcellen eruit te halen en via de andere arm weer terug mijn lichaam in.

Onlangs kreeg ik van Matchis te horen dat mijn cellen naar een vrouw van tussen de 40 en 50 jaar oud zijn gegaan. Meer zal ik voorlopig niet weten, alles gaat anoniem. Ik vind het heel bijzonder om dit voor een ander te gedaan te hebben. Je kunt voor iemand en diens naasten zo enorm veel betekenen!"